查看文章

Üniversite döneminde gençler, alıştıkları aile ortamından ayrılmakta, stres düzeyleri artmakta, beslenme düzenleri değişmekte ve dış etkilere daha açık hale gelmektedirler. Bu dönem ayrıca yeme bozuklukları prevalansının en fazla olduğu yaş aralığı olarak da bilinmektedir.  Bu araştırma yeme bozuklukları açısından hassas bir popülasyon olan üniversite öğrencilerinin olumsuz yeme tutum ve davranışlarının gelişiminde rol oynayan faktörleri belirlemek amacıyla 339 (164 erkek ve 175 kadın) üniversite öğrencisi üzerinde yapılmıştır.  Çalışma kapsamında bireylere genel bilgiler, sağlık bilgileri, beslenme alışkanlıklarına ait sorular, yeme tutum testi (YTT-26) ve Hollanda yeme davranışı anketi (DEBQ) bölümlerinden oluşan anket formu uygulanmıştır. Bireylerin vücut ağırlığı (kg) ve boy uzunluğu (cm) ölçümleri alınarak beden kütle indeksleri (kg/m2) hesaplanmıştır. Yaş gruplarına göre yeme davranışı bozukluğu riski olan birey sayısı 18-19 yaş grubunda %35,7; 20-22 yaş grubunda %26,4; 23-25 yaş grubunda % 23,7 olarak bulunmuştur (p>0,05). Yeme davranışı bozukluğu riski olan birey sayısı ve duygusal yeme davranışı skorunun kadınlarda erkeklerden anlamlı şekilde fazla olduğu saptanmıştır (p<0,05). Diyet yapma geçmişine sahip bireylerin yeme tutum testi, duygusal ve kısıtlı yeme davranışı skorları diyet yapma geçmişine sahip olmayan bireylerden daha yüksek bulunmuştur (p<0,05). Beden kütle indeksi (BKİ) ile kısıtlı ve duygusal yeme skorları arasında pozitif yönlü anlamlı bir korelasyon görülmüştür (rkısıtlı=0,267;rduygusal=0,163;p<0,05). Duygusal ve kısıtlı yeme skorları zayıf bireylerde normal ve şişmanlara göre daha düşük bulunmuştur …