查看文章

Bu çalışmanın amacı antrenörlerin liderlik tarzları ile öz yeterlikleri arasındaki ilişkiyi ortaya koyabilmektir. Bu amaçla çalışmaya İç Anadolu Bölgesi'nde yer alan 13 ildeki Gençlik ve Spor İl Müdürlüklerinde görev yapan 71 kadın (= 32.07? 7.14) ve 253 erkek (= 35.86? 8.55) olmak üzere toplam 324 (= 35.03? 8.40) antrenör katılmıştır. Araştırmada veriler Chelladurai ve Saleh (1980)'in geliştirdiği Spor İçin Liderlik Ölçeği (SLÖ)'nin antrenörün kendi lider davranışını algılaması formu ve Riggs ve ark (1994) tarafından geliştirilen Öz Yeterlik Ölçeği (ÖYÖ) ile toplanmıştır. Elde edilen verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, Pearson Momentler Çarpım Korelasyonu ve Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Araştırmada hata payı 0.05 olarak kabul edilmiştir. Antrenörlerin liderlik tarzları ile yaşları, cinsiyetleri, bireysel ve takım sporu ile ilgilenmeleri, görev süreleri ve spor dalları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmazken (p> 0.05), antrenörlerin kademeleri ve görevlendirme şekilleri ile liderlik tarzları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmiştir (p< 0.05). Ayrıca antrenörlerin öz yeterlikleri cinsiyetlerine, bireysel sporlar ve takım sporları ile ilgilenmelerine göre fark göstermezken (p> 0.05), antrenörlerin görev süreleri, yaşları, kademeleri, spor dalları ve görevlendirme şekilleri ile öz yeterlikleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmiştir (p< 0.05). Sonuç olarak; öz yeterlikle eğitim-öğretim davranışı hariç diğer liderlik tarzları arasında anlamlı bir ilişki olmadığı, öz yeterliğin antrenörlerin yaşları ilerledikçe arttığı, 3. kademe antrenörlerin öz yeterliklerinin 1. kademe antrenörlere göre, kadrolu/sözleşmeli antrenörlerin …