Osmanlı Devleti'nde Batılılaşma hareketlerinin görüldüğü 19. yüzyılda ülke yeni eğitim modelleri, yeni fikir birikimleri ve diğer alanlarıyla çağdaşlaşma yolunda önemli bir adım atmıştır. Avrupa'ya açılımın sağlandığı bu yüzyılın sanat adına en önemli gelişmesi, dönem padişahlarından Sultan Abdülaziz'in saltanat yıllarında gelişen sanat hareketleridir. Takip eden yıllarda bir dönüm noktası olarak Süleyman Seyyid ve Ahmet Ali Bey'in resim eğitimi almak amacıyla yurt dışına gönderilmeleriyle açılan kapıdan, Cumhuriyet Türkiye'sinin ressamlarının da geçmesi ve ülkeye yeni sanat tekniklerini taşıması görülmektir. Bütün bu gelişmelerin Türk resim eğitiminin gelişimine büyük katkı sağladığı bilinmektedir. Türk resim sanatı, Batı'da 19. yüzyıl ortalarında gelişmeye başlayan anlayış ve tekniğe uygun olarak 1914'te yeni bir eğilime yönelmiş, çağdaş resim geleneklerinin çizdiği yolda ilerlemiştir. Avrupa'yı sarsan I. Dünya Savaşının etkisiyle Batıda bulunan genç ressamlarımızın yurda dönüşü ile bu süreç başlamıştır. Meşrutiyet'in ilânı ile birlikte 1908-1914 yılları arasında Avrupa'ya gönderilen bu ressamlar, gittikleri şehirlerde ki sanat kurumlarında aldıkları eğitimle kendilerini geliştirme imkânı bulmuşlardır. Böylece, önemli bir istihdamı karşılayabilecek çağa uygun modern teknikleri ve eğitim biçimlerini öğrenmişlerdir. Çallı Kuşağı olarak adlandırılan bu grup sanatçıları Sami Yetik, Ali Sami Boyar, Hikmet Onat, Mehmet Ruhi, İbrahim Çallı, Nazmi Ziya, Feyhaman Duran, Avni Lifij ve Namık İsmail'den oluşmaktadır. Yurda dönüşlerinden sonra görev aldıkları çeşitli eğitim kurumlarında öğrencilerine verdikleri sanat eğitimi ve deneyimleriyle Türk resim sanatı ve eğitimine önemli katkılarda bulunmuşlardır. Tezin amacı, bu katkıları ve etkileri ortaya koyarak, günümüz sanat anlayışının şekillendiği dönemi irdelemek olarak belirlenmiştir. Konunun araştırılmasında izlenen yol, çok sayıda kaynak taraması, müze ve galerilerde araştırmalar yapılmış, arşivlerdeki belgeler taranmıştır.