Służby wywiadowcze są instrumentem służącym ochronie interesów narodowych. Gdy jednak polityka suwerennych państw przenosi się na poziom ponadnarodowy, pojawia się pytanie o zakres odpowiedzialności za bezpieczeństwo narodowe oraz skuteczność ponadnarodowych form współdziałania. Pytanie to jest szczególnie zasadne, gdy patrzymy na Unię Europejską jak organizację, w której cele związane z bezpieczeństwem wewnętrznym, ochroną terytorium i granic państw członkowskich, zarządzaniem kryzysami i obroną stanowią jeden z jej fundamentów. Czy organizacja, w której ukształtowały się daleko posunięte formy integracji na płaszczyźnie gospodarczej, politycznej i społecznej może stanowić ramy dla wspólnoty wywiadowczej? Czy służby wywiadowcze państw członkowskich są gotowe do ścisłego współdziałania na forum instytucji i organów Unii Europejskiej? Czy mogą stworzyć ponadnarodową wspólnotę, która wykorzysta zasoby informacji i wiedzy będące w posiadaniu państw członkowskich i wzbogaci je dzięki synergicznym powiązaniom między rozproszonymi źródłami? Monografia opisuje proces tworzenia, wyłaniania się i umacniania mechanizmów, struktur i form współpracy wywiadowczej w Unii Europejskiej w oparciu o powiązania między instytucjami, agencjami i organami UE. Przedstawia po raz pierwszy w polskiej literaturze przedmiotu jeden z najbardziej interesujących obszarów współpracy i integracji europejskiej, mocno związany z tradycyjną polityką bezpieczeństwa państw.

Abstract in English

Intelligence services protect national interests. When policy of sovereign states is transferred to transnational level, a question is raised with regard to the scope of their responsibility for national security and effectiveness of transnational cooperative forms. This query is particularly legitimate with respect to the European Union as an organisation which aims to achieve high standards of internal security, territorial defence, border protection and crisis management. Is the EU as an organisation which has embraced most advanced forms of economic, political and social integration able to provide a framework for intelligence cooperation? Are national intelligence services of the Member States ready for a close and systematic cooperation with relevant EU institutions and bodies? Can they establish a transnational community which will take advantage of information and knowledge possessed by the Member States and enrich them thanks to synergetic connections between dispersed sources? The book describes the process of emergence and strengthening mechanisms, structures and forms of intelligence cooperation in the European Union based on the relationship between the institutions, agencies and bodies of the EU. It presents for the first time in Polish scholarship EU intelligence collaboration as one of the most interesting areas of European cooperation and integration, deeply rooted in traditional security policies of the Member States.