Dinamik bir yapı olarak Tanrı Tasavvuru, sürekli yenilenen, değişen ve kümülatif ilerleyen bir süreci barındırmaktadır. Tanrı’yı zihinde tasavvur etmek, bilişsel ve duygusal birçok yönü bulunan, ayrıca bireysel ve sosyal faktörlerin müdahil olduğu geniş bir alanı kapsamaktadır. Bu sürecin belki de en kritik aşamalarından birini ebeveynlerin çocuklarına yönelik tutumları oluşturmaktadır. Bu çerçevede mevcut araştırmanın temel problemi, belirleyici bir değişken olarak düşünülen ebeveyn tutumları ile Tanrı tasavvuru arasında bir farklılaşma olup olmadığını incelemektir. Araştırma, nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeline göre tasarlanmıştır. Araştırma verileri tesadüfî örneklem yoluyla seçilen katılımcılardan elde edilmiştir. Araştırma bulguları ebeveyn tutumları ile Tanrı tasavvuru arasında anlamlı düzeyde ilişkiler olduğunu göstermektedir. Bu çerçevede duygusal sıcaklık eksenli ebeveyn tutumları ile dengeli ve sevgi yönelimli Tanrı tasavvuru arasında; reddedici ebeveyn tutumları ile korku-ceza yönelimli ve ilgisiz Tanrı tasavvuru arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler tespit edilmiştir. Ayrıca ebeveyn tutumlarının Tanrı tasavvuru üzerinde yordayıcı bir etkiye sahip olduğu görülmüştür.