1. GİRİŞ

1980’lerle birlikte hegemonik bir düşünce ve yaklaşım olarak varlığını güçlü bir biçimde hissettiren Neoliberal düşünce, devlet sistemi ve kamu yönetimi için yeni bir paradigma önerir. Neoliberal paradigma minimal ve etkin bir devletin ve kamu yönetimin varlığına temas eder. Refah devletine ciddi bir karşı çıkış üzerine inşa edilen neoliberal paradigma, devletin geniş bir alanda hizmet sunma yaklaşımının kamu yönetiminde verimsizliğe ve dahası bürokrasinin bu genişleyen kulvar içinde “hantal” bir yapıya dönüşmesine imkan oluşturduğunu belirtir. Neoliberal düşüncenin birer parçası olan “yeni” yönetim yaklaşımları, bu paradigmanın inşa edilmesinde ve geniş bir alanda “hegemonya” kurmasında çok önemli katkı sunarlar. Bu yaklaşımlardan biri olan Yeni Kamu Yönetimi Yaklaşımı özellikle piyasanın işleyiş kuralları ve kendi düzeni içinden “yeni” bir kamu yönetimi için bir dizi ilke ve değerler ortaya koymaya çalışır. Bu ilke ve değerler meşruiyetini piyasadan, piyasaya hâkim olan temel amaç ve hedeflerden, ilişki biçiminden ve en önemlisi özel işletme mantığından alır. Neoliberal paradigmanın önemli bir parçası olan bu yaklaşımın eleştirisine muhatap olan 1980 öncesinin kamu yönetimi hem örgütsel anlamda, hem de kaynakların kullanımında ciddi zaaf içerisinde değerlendirilmiş ve bu yapının oluşmasında en önemli “habis” olarak bu devlet anlayışı gösterilmiş, kamunun birçok alanda hizmet üreten ve sunan bir aktör olarak sistemin verimsiz hale gelmesinde “günah keçisi” ilan edilmiştir. Bu çerçevede öncelikle devletin öngörülen sınırlara çekilmesi, bir başka deyişle minimalize edilmesi,“etkin ve verimli” hale getirilmesi, bütün varlığıyla